田
9
지경 계
界 · jiè
gaai3
1.
명사
경계, 지경
(임시) gaau1 gaai3
[粵]
[역]
경계, 접경. 맞닿은 경계선
(임시) caai2 gaai3
경계선을 밟다 「踩界/踹界」
(임시) fan1 gaai3
경계를 나누다
2.
형태소
집단, 사회
(임시) hok6 gaai3
학계, 학술계, 교육계
(임시) jip6 gaai3
업계
3.
범위, 한계
(임시) ngoi6 gaai3
외부, 국외
(임시) ging2 gaai3
경지 / 경계
(임시) ngaan5 gaai3
시야 / 식견
4.
분류
(임시) sai3 gaai3
세계
(임시) zi6 jin4 gaai3
자연계